artan terör olayları ile tekrar gündeme gelen, milletin her ferdinin zihnini meşgul eden sual. istedikleri şefkat, sevgi, adalet, eşitlik, barış, haklar gibi kalemlermiş.
biz devleti baba bildik, yeri geldi mi döver dedik, onlar şefkat-ı maderane bekliyorlar.
biz devletten sevgi görmeyi aklımızın ucundan geçirmedik, devlet aşkımız her daim platonik oldu, onlar devlet baba bizi sevsin istediler, biz bizi s.kmesin yeter dedik.
biz devletin dediğini adalet bildik, şeriatın kestiği parmak acımaz dedik, onlar avrupa kapılarında devleti şikayet edip, babasını mahallenin abisine şikayet eden çocuk oldular.
biz her daim kendimize müsavi gördük, onlar her daim mağduriyet politikası ile elde silah özgürlük avına çıktı.
barışın olmamasının sorumlusunun ise eline silah almaları olduğunu görmediler.
çok da uzamaz gençler merak etmeyin, devletin bizzatihi kendisini istediler.
not: kastedilen kürtler tanımda bahsi geçen "özgürlük, eşitlik diye sokaklara fırlayıp polise taşlarla sopalarla saldıranlar" guruhudur. evet, onlardır ve ötekilerdir.
