küçücük bir çocuğu terörist yakıştırmasına layık gören ve o küçücük zihniyete sahip çıkmayı değil de ondan korkmayı bilen ülkemin kafası bulanmış zihniyetidir.
bu küçücük çocuklar anne-babalarının telkinleriyle büyümüşler belki. belki ellerinde iki tane şeker tutuşturulmuş öyle gelmişlerdir. belki bir oyundur onlar için. devletin ceza hukuku sistemi 0-12 yaşın işlediği suçları saymazken 12-15 arasına ufak cezalar verirken (ki bu da araştırılır) kalkıpta devletin kolluk kuvvetleri nasıl bu çocukları böyle cezalandırır? onlar daha çocuk. ne yaptıklarının farkında bile değiller. hadi diyelim ki farkındalar. ya peki onlardan korkmak yerine, onları potansiyel suçlu görmek yerine, onlara sahip çıksalar? bakın daha bir kaç yıl önce polise taş atan çocuklara kolluk kuvvetleri muz dağıtarak onları dağıtmıştı. bakın o çocuklar bir muza kandırılabilicek durumdalar. eğer devlet onları kollar ise bu durum yaşanmayacaktır. itilmiş, hor görülmüş, dövülmüş, hapse atılmış çocuklar elbette devlete karşı gelecektir büyüdüklerinde.
biraz olsun düşünün ey zihniyeti içi kof milliyetçilikle doldurulmuş, insan olmaktan çıkartılmış arkadaşlarım! biraz düşünün, düşün ki insan olmak ne demektir onu kavrayın.
