en büyük sıkıntısı, zaten iletişim sorunlarıyla, ki burda iletişim günlük konuşmalar kasıtlı kullanılmıştır, baş eden bir ülke de, bu sıkıntıyı es geçip siyaset tartışmaya kalkışırsanız elbette aynı döngü içinde dönüp durulması.. siyaseti, sağlı sollu düz çizgi gibi görüp, bu bundan daha sağ, öteki daha sol, diye sayı doğrusu yapan zihniyet bugün gelinen "iç boşalmış" tartışmaların sorumlusudur. bu yüzden, "muhalefeti güçlendirmek yerine, güçlü gibi duran muhalifi desteklemek" gibi bir ülkeye en hızlı bataklığa sürükleyebilecek yol nerdeyse her tartışmada gözlenmektedir.
çok örnek verilebilir elbette ama ilk önce en güncellerinden ve de edebiyat ilgili olmasından ötürü konunun genellemeye yapmaya müsait olmasından bugün sol kesimde yükselen "islami burjuvazinin edebiyattaki sembol isimlerden rahatsızlığı"nı diyelim.. elif şafak diye mırıldananları alkışlıyorum.. bundan on yıl evvel apolitik gençlik populist kitaplara yönleniyorken, bugün koltukaltında elif şafakla gezmesi, sadece elif şafak'ın yazarlık başarısı mıdır sorusundan yola çıkan bu eleştiriler, nihayetinde "dinciler-çok aydınlar" gibi aptallıktan daha öte bir yerde duran bölünmeyle son buluyor.. sol entelijansın "tasavvuf edebiyatını" tartışamıyor, dolayasıyla kelimelerine bu kadar hakim bir yazarın burdan okuyucu vuruyor olmasına karşı tarafa anlatmıyor, dolayısla yapılan savunamda aynı sığlıkta kalıyor.. siyaset bu kadar temelsiz, ayakları yere basmayan bir konudan dahi dallanıp çirkinleşebiliyor.. şimdi yapılan genellemeyi uyarlarsak, bu konunun çözümü ülkenin en üzücü sorunlarından birinin çözümü oluyor.. bir kez daha kürt meselesi diye mırıldanan yazarlarımızın gözlerinden öpüyorum.. yasını paylaşamayan, ortak aclarda buluşamayan aynı toprağın insanlarına, daha merhaba deyip dükkanından alış eriş yapamıyorken "yaşasın halkların kardeşliği" de, "hepsini sürmek gerek bu topraklardan" demek de sadece patlayan bombalara ve küçük yaşta ne olduğunu bilmeden inandığı bir terör örgütü ile çalışan daha fazla çocuğa neden oluyor. nedeni çok basit, bir fikrin ulaşamadığına başkası ulaşır.. düz basit iletişimini kurmadan siyasi olarak hiç bir zaman çözülemeyen kana bulanan bir konu olur.. "içindeki devrim ateşini sönmeyenleri" ağustos ayında doğu ya, hakkariye eğitim kampına çağırıyorum, üstelik ateşlerini büyük kentlerdeki bilgisayar başınd bırakmalarını isteyerek... ya da "halka inmek" gibi üstten bakan tavırlarını ofislerindeki dönen sandalyelerde bırakanlardan düz doğuya doğru, insanı tam karşıya alan anlayışla yardım bekliyoruz.. bir köprü olabilmek için.. edebiyattından sinemasına iletişimde bir temel yaratmak için.. hangi dilde olduğunu bi kenara bırakıp, karşılıklı anlaşabilmek için... ondan sonra, köprünün altında sular geçtikten sonra, oturup siyasetini de tartışabilmek için..
gelmiyorsanız bir yerinden tutup da destek olmuyorsanız, yozlaşmadan bahsetmemek gerek.. samimi değil inandığınız hiç bir ideoloji..
