kelimelerin ahangine ve büyülü hülyasına kapılmış insanın ciddi ciddi inandığı, üzerine insani ve alabildiğinde kutsal vasıflar yüklediği ve her zamanki gibi yine hedefi şaşırtarak kişiselleştirdiği bir diğer kavram. aynı demokrasi, insan hakları, özgürlük kelimeleri gibi. bizim memlekette böyledir gerçi, tumturaklı bir ifade görünce illaki onu kutsallaştırmamız, içini balık sırtı doldurmamız gerekir illaki. tabelanın üzerinde "sorsavuş beldesi yaşatma, yardımlaşma ve dayanışma derneği" yazar içeri girersiniz, ortam tilki çıkartmaya yetecek kadar sigara dumanına haiz ve dernek dayanışma ekibi bu dumanın altında pişpirik oynayabilecek kadar görev bilincine sahiptirler.
vicdani ret tanımlamasına da bu şekilde bir açıklık getirmek gerek, vicdani ret mefhumu ancak, ortada orantısız bir güç kullanımı varsa, göz göregöre bir insanlık suçu işleniyorsa, bir katliam ya da bir soykırım durumu varsa, savaş ve saldırı nedeni sayılması gereken koşullar ortada yoksa ancak böyle durumlarda kişi suça ortak olmamak için, kendi vicdanına ve insanlığına sığdıramadığı için vicdani retden bahsedebilir. yani gerçekten vicdanı ilgilendiren bir durum olursa vicdani redden bahsedilebilir. aksi takdirde durduk yere, keyfe keder, askerliğin vatani görev sayıldığı bir ülkede, karşı taraftan senin sivil halkının hayatını tehdit eden ve ülkenin bölünmez bütünlüğünü bozmak için insanlık dışı her tür suçu işleyen canilere karşı silah tutan körpecik askerler canlarını feda ederken vicdandan bahsedilemez.
neymiş efendim, insan öldürmeyi reddediyormuş. ulan dürrük sana kim insan öldür dediki ? altı üstü akşama kadar soğan soyacak, mıntıka temizliği yapacaksın. emir altına girmek istemiyorsan, g.tün yemiyorsa askerlik yapmayı çık doğruca söyle illaki bu duruşuna bir kutsallık atfetmek mecburiyetinde değilsin ki.
askerlik koşullarının çok ağır olduğunu, insan halet i ruhiyesine uygun olmadığını, mantıksız bulduğunu söyle açık açık, düzeltilmesi gereken eksikliklerini söyle ama bu vicdani red hikayesi de nedir arkadaş.
atilla olgaç'ların ülkesinde, her askerlik yapan adamın, hamaset edebiyatı ile harman ettiği sözüm ona kahramanlık hikayesini dinleyerek vicdani retçi olursan orda da bir dur demek gerekir.
açıkçası ben, türkiye'de her askerlik yapan askerin birilerini öldürmediğini, çatışmaya dahi girmediğini bildiğim için bu vicdani red olayından rahatsızlık duyuyorum.
ayrıca kimliğinde bir ülkenin ismi yazan bir fert, sivil asker dinlemeksizin katliamlar yapmış, gözü kan bürümüş bir düşmanı, bulunduğu ülkenin askeri zorunluluklarını yerine getirerek, gerektiğinde ülkesinin bekası, ait olduğu milletin zarar görmemesi için neden üzerine düşen vazifeden vicdan azabı duyar anlamıyorum.
haydi böyle bir durum sahneleyelim, diyelim ki vicdani redcinin biri zorunlu olarak askere alınmış, bir çatışmaya katılmış veya düşmanla karşı karşıya kalmış böyle bir durumda iken bu adam, kendi üzerine nişan almış bir adama karşı ben vicdani redçiyim dese, hatta götünü gökkuşağı renklerine boyayarak bayrak gibi sallasa dahi karşısındaki adam sırf bu sebeple onu vurmaktan vaz mı geçecektir ?
bu ülkenin evlatları, zulüm yapmanın zalimlik olduğuna inandı, ama zalimliğe boyun eğmenin, yapılan zulmü görmezden gelmenin de zalimlik olduğuna inandı. böyle bir durumda ortada suçsuz yere kaybedilen canlar varken, zulme göz yumamaz, gerçekleri göz ardı edip, vicdani retle falan ruhunu rahatlatıp ölümleri ört bas edemez.
