adı üstünde insandır.
şimdi bunu söyleyenlere tatlı su hümanistleri diyeceğim ama evimde akvaryum balıkları besliyorum, onlar da hepimiz kardeşiz bu öfke ne diye türküsü çığırmıyorlar pek, şöyle izah edeyim.
ben chiclid türü balıklardan olan mavi imparator balığı besliyorum. geçenlerde diğer akvaryumumdan arta kalan bir albino imparatoru da aynı akvaryuma koydum ki aynı türdenler, kanki olsunlar, yeni yumurtalarla melezler alayım deyu, hani onu yapmadılar da doğru düzgün geçim de sağlamadılar, albino imparatum yoluk tavuğa döndü sonuçta ben de ona aynı akvaryum içinde özel kafes yaptırdım, ölmesine kıyamadığımdan.
velhasılı tatlı suda da hümanistlik olmuyor azizim.
elbette ki hepimiz daha barışçıl daha kardeşçil bir dünya özlemiyle yanıp tutuşuyoruz. gönül ister ki ayrımlar olmasın. ancak bunun için daha somut adımlar atılmalı, küresel ve yaptırım gücü olan sistemler kurulmalı. aksi durumda bir kaç kişinin çığlığı ancak çatlak sesler olarak cılızca hissedilebiliyor. beyhude ve nihilist bir anlayışla mırıldanmış gibi, at penisindeki kelebek edasıyla salınıyor. hiç bir anlam ifade etmiyor. düzen böyle annem ne yaparsın. koskoca bir düzeni değiştirmek sana bana mı kaldı. birleşmiş milletler hikayesi bile senaryolaştırılmış bir oyun olarak sahnelenmiyor mu ?
kendi ırkını diğer ırklardan üstün görmenin bir futbol taraftarının tuttuğu takımı diğerlerinden üstün görmekten elbette ki bir farkı yoktur. hatta daha etkindir.
bu tüm dünya da tüm ırklar için geçerlidir. çünkü bir aidiyet durumu söz konusudur. biz bile şu anda bu durumu kınarken kendimize sormalıyız ilk önce konu illaki ırktan ibaret sayılmamalı bilinçsizce bizlerde güncel yaşamımızda kendimizi birilerinden üstün görmüyor muyuz ?
insanları kategorize ederek, kendini insalık aleminden soyutlayıp başında bir hare olduğunu düşünerek entelektüel bir imaj yaratmak için hedef tahtası ilan ettiğimiz hayali karakterlere kemçirmek yerine gömdüğümüz çukurdan bir başımızı kaldırıp etrafı bakmak gerek.
