beklentinin, beklemenin her türlüsü kötüdür mirim. hani böyle birini ya da bir şeyi beklerken hafiften için geçer böyle bir eblehleşirsin hani.
insan doğasının da vazgeçilmez bir yanılsamasıdır bu beklenti hadisesi. bazen o denli ciddiye alırız ki hayat amacı haline bile getirdiğimiz olur. hele bir de beklenilen şey mucize adlı bir mevhum ise bütünüyle biçare dehlizlerine sürüklenmişsin demektir. bu sebeple alice harikalar diyarında masalına inandırılışımız bu sebepledir godot la olan yakın ilişkimiz.
dede konfucyus karanlığa söveceğine kalk da bir mum yak demiş. ben de diyorum ki ayağa kalkmaya mecali olmayan adamdan mum yakma beklentisi ummak da bir mucizedir. vaziyete optimist yaklaşacağım derken birilerinin çıkıp götümüze sihirli bir değnek dürterek içinde bulunduğumuz buhranın ahvalinden bir şans çarpması sekansıyla kurtulabileceğimizi düşünüyoruz bazen. oysa şans kavramı insanı somuttan soyuta çeker alır götürür. ancak şans yoktur olasılık vardır. mucize orantılı bir olasılığın var ise daha çok beklersin sen o kapıdan geçmek için. zamanı kaçırırsın. fırsatları kaçırırsın ve öyle bir ucunu kaçarırsınki işin, geri dönüşü olmayan hayat trenini tamamen kaçırısın. mucize umuntusu bizi oblomovluğa yükselten bir metafordur esasında. başımız sıkıştığında gidip ardına sığınabileceğimiz bir garip şekilsiz bir is perdesidir. o isin karanlığına gizleneceğim derken aslında o karanlıkta kaybolduğunun farkına bile varamazsın.
demem o ki güzelim;
tuti i mucize goyem, sana bir şey olmasın.
