içi boşaltılmamış bir kavramdır. zira kendisi bir iç taşımamaktadır ama telaffuz ederken ağzı doldurur.
ne olduğu, ne işe yaradığı tıpkı demokrasi gibi belirsizdir.
yani, belki anarşizm diye bir şey var da biz göremiyoruz ya da aslında anarşizm diye bir şey yok da biz hayal ediyoruz.
anarşizmde, genel hatlarından anladığımız kadarıyla, kuralsız , sınıfsız, sınırsız, idaresiz, otoritesiz bir dünya bahsi geçmekte.
böyle bir dünya, tarihin hangi sayfasında yer alıyorsa şahsen ben görmek isterim.
meseleye daha ılımlı yaklaşmak adına, akıllı tasarımcı perspektifi yerine, varoluşçu bir perspektiften yaklaşsam dahi anarşizmi ve uygulanabilirliği destekleyecek bir done geçmiyor elime.
insanlar klanlar halinde yaşamaya başladıklarından beridir belirli bir sistem ile belirli bir düzen içerisinde, kurallar doğrultusunda hayatlarını idame ettirmişlerdir. insan fıtratı gereği, kazanma, hırs, iktidar, aidiyet, ben gibi insana münhasır duygularla bezeli sosyal bir canlıdır. bir canlı eğer sosyalse kesinlikle bir lidere ihtiyaç duyar. bu binlerce yıldır böyledir ve insan yapısı genetik olarak bu iken, binlerce yıllık bir kültür aktarımı da mevcutken anarşim gibi bir kavramdan bahsetmek havanda su dövmeye benziyor.
kültür değiştirilmesi en zor olan insan ögesidir.
sınırların olmadığı yerde, ülkeler olmaz, ülkelerin olmadığı yerde devlet olmaz, devletin olmadığı yerde vatandaş olmaz, vatandaşın olmadığı yerde toplum ve toplumun olmadığı yerde de sosyal bir yapı olmaz.
sosyal yapının olmadığı durumlarda iletişim kopukluğu azami seviyededir, ve işte orada yaşanayan insan kalabalığı da ahalidir.
yani böyle bir dünya ancak insanlığa kaos vaad edebilir, kaoslar da ancak yeni bir sistemin doğmasına yol açar, bu da anarşizme aykırıdır.
anarşizmin kendisinin anlaşılır olmadığını düşünmekle birlikte, anarşizmin de kendisini anlamadığını düşünmekteyim. çünkü bünyesinde müthiş bir ironi barındırıyor.
yani diyelim ki ben bir "anaşıt"ım ve devlete karşı isyan ediyorum. tek başıma böyle bir mücadeleye girecek olsam hamıma korlar. bu bilinçle yanıma üç - beş, beş - on, bin - iki bin insan toplamışım isyan etmiş baş kaldırmışım, bir ateş yakmışım ve diyelim ki bu ateşin altına milyarları toplamışım. dünyada sınır, ülke, kural falan kalmamış. bu durumda;
esasında ben düşman olduğum üniter veya federal yapıyı yok etmek için kendimce karşıt bir yapı oluşturmuş, bu yapıya önderlik etmiş ya da bu yapının bir parçası olmuş olmuyor muyum. bu durumda ben anarşizm anlayışıyla ters düşmüş olmuyor muyum.
yani anarşizmin özüne bağlı kalarak tek başıma bir şeyi değiştirmeyeceksem yani kendi kendimle çelişeceksem, ne s.kime yarayacak bu anarşizm dalgası belli değil.
devlet, ülke, kalıplaşmış kurallar falan hak getire. böyle bir dünyada insan nasıl var olacak. böyle yapısız bir sistemde, yeni kurallara ve yeni bir yönetim anlayışına zaruri olarak ihtiyaç duyulduğunda ne yapılacak vs.
hani komunizme "ütopik ama güzel, az yardırılsa bakarsın olur da belki" dedik de bu anarşizme ne diyeceğiz yahu.
düdüt : iş bu entrye karşıt görüş geliştirmek için v for vendetta örneğini gösteren kişi yahut zümreler, kızılcık sopasıyla dövülecektir biline.
