yazamiyordum uzun zamandir. yazdiklarimi yirttim attim hep su vakitsiz zamanlarda. gecenin bi vakti bir kagit parcasina hasreti dertlesiyorum senle sozluk. karmasikligindan bahsetmistim sana duygusalligindan bahsetmistim herkez uyurken. bu kocaman bunyeye sigdirilamayan duygusalliktan ve yalnizliktan bahsettigim de oldu. ictigim raki ve dinledigim high hopes a eslik ettin hep bana. uzun uzun baktik bazen birbirimize. sen bana hep sozler verdin. sozlerini tutmadin be sozluk.. tutmadin..
ozledim sozluk ozledim onu.. bir gun once caddenin basinda hani izmir metrosunda bana gulumsemisti ve sora yok olmustu ya.. o geceyide atlattim be sozluk.. hani ben kosmustum ama onu hic yakalayamamistim.. hani hastaneye gittigimde arkadaslarim benim yuzume bakmak istememislerdi. hani o soforu hic bulamamistik. hani o dunya guzelini oracikta birakan o soforu hic bulamamistik. hatirla be sozluk hatirla? herkez unuttu sen unutma olurmu? sen unutma.
kucucuk dunyama sigdirdigim tek guzel seyi sen unutma. bana bakarken hani gozlerini yumardi ya, hani saclarinla oynarken izmirin sicak aksaminda guzel entrylerde bulusrduk senle. mutlulugumu paylastigimda sen hep bana gulumserdin ya. unutulmus bir toka sicakliginda kordon ruzgarini dinlerdik seninle. birbirimize bakmaya kiyamazdik. hani vakit gec olurdu azarlar isitirdik annenden.hatirlarmisin sozluk?
ozledim sozluk ozledim onu. bu soguk istanbul gecesinde usuyor ayaklarim. usuyor ellerim.. o yok ben yok. hickimse yok
