teomanın orta yaş bunalımının ürünü albümdür kendileri.
dinledikçe alışılır dinledikçe sevilir.
adam yaşamış , analiz etmiş , yazmış. psikolojik çalışmış.
kadın gider,erkek içer demiş örneğin , gündüz düşlerinden bahsetmiş ,her baharda varolmayan birine aşık olup hiç varolmamış bir dünyayı gerçekmiş sananlar gibi hissetmiş kendini..
çok sevilmeyecek bu albüm öncekiler kadar biliyorum. ama sözleriyle hep hissettiricek kendini.
