geçen hafta hakkari'de markette karşılaştığım yazar. yiğit görünüşünden, aurasından, karizmasından, şimşek gibi bakan gözlerinden, dosta güven düşmana korku salan yeri göğü inleten tok sesinden hemen tanıdım onu. bu olsa olsa büyük efsane korkusuz yiğit 'unutmayan'dır dedim kendime. evet başkası olamazdı. tesadüf bu ya iki tane dtp li markette alışveriş yapıyordu o arada. ankara'da markette karşılaştığı dtp'lilere her türlü hakareti yaptığını okumuştum dtp başlığında, acaba burda ne yapacak diye dehşet bir merak uyandı içimde. bu korkusuz yiğit ne yapacak acaba bu hainlere hak ettikleri hakaretleri edecek miydi, memleketin gururunu koruyacak mıydı türünden sorular kafamda uçuşurken birden bir aslan kükremesi duydum. hakkari'de aslanın ne işi var mına koyim kenya mı burası demeden yiğidimizin 'alçaklarrr, köpeklerrr, nayırrr bu vatanı bölemeyeceksiniz' sesiyle irkildim. kükremeyi duyan dtp'lilerden biri orda korkudan öldü, diğeri ağır yaralı olarak dışarı kaçtı. dağda hain pusu kuran 10 tane terörist korku içinde silahlarıyla teslim oldu hemen. markette ki pkk sempatizanları korku nöbetine girip geçici felç geçirdiler. vatandaş kılığına girmiş markette alışveriş yapan 3 terörist yaşadıkları korkuya daha fazla dayanamayıp intihar ettiler. marketin camları falan kırıldı o kükremeden ama olsundu. değdi doğrusu. kendisiyle bir daha gurur duydum, oturdum ağladım...analar ne yiğitler doğurmuş diye. çok hislendim be sözlük anlatamam. bu konuda daha fazla konuşamaycağım, izninizle yalnız kalıp gidip ağlamak istiyorum...
