sahille beşiktaş'la falan alakası olamayan bir arnavutköy var istanbul'da. çarpık kentleşmenin zirve yaptığı, itin kopuğun kol gezdiği yanıbaşındaki ormanından faili meçhul cesetlerinin eksik olmadığı bir semt. gece geç saatlerde arasokaklarında yürümek yürek ister. zira gırtlağınıza bir çakı dayanma ihtimali istatistiksel olarak yüksektir. şehir kültüründen bihaber ve kökten cahil tonla adamın uğrak yeridir.
televizyon dizilerinde istanbul'un hep kızkulesini, galata köprüsünü, boğaza tepeden bakan hisarlarını, emirgan'daki çay bahçelerini falan seyredip, şehre göç ettiğinde ise boktan bir kenar mahallede çamurlu elbiselerini çitilemek zorunda kalanların hayalkırıklıklarının adıdır arnavutköy.
yazının başında da ifade ettiğim gibi
boktan bir yerdir.
