islam'ın yeni yeni kabul edilmeye başlandığı, müslümanların baskı altında olduğu dönemlerde çıkan savaşlarda, kocasını kaybeden kadınlara yönelik bir gelişmedir.
bununla ilgili çok net sınırlar vardır. bir erkek diğer kadınlarıyla birlikte eşit davranabileceği, himaye edip bakabileceği 4 kadına kocalık edebilir. bunu yapmak da çok zordur ki 4 kadın alan hiçbir erkeğin layıkıyla yapabildiğini düşünmüyorum şahsen. belki kadın her gece isteyecek? dördüyle birden mi yapacak? böyledir bu sayın yazar efendi, o kadar basittir iş; evet sen aynı gece 4'ünü mutlu edemeyeceksen evlenmeyeceksin.
peki niye böyleymiş? dul kalan kadınları bir erkeğin himaye etmesi o zamanki arap toplumunda kesinlikle gerekliydi, çünkü o zaman kadınlar ne çalışıp kendi ihtiyaçlarını giderebilecek güçteydiler ne de böyle bir şeye izinleri vardı. başlarına bir erkek gelip onları korumalı, kollamalıydı. bunu yapmanın en kolay yolu da dul bir kadınla bir erkeği evlendirmek, birden fazlasıyla evlenerek bir anlamda yardıma muhtaç kadın sayısını azaltmaktı.
o dönem için gerekliydi fakat dünyada geçerli olan/olması gereken tek eşlilik olayına tersti. gerçekten dört kadın almaktaki amacının ne olduğunu bilen insan, evlendiği kadınlarla sadece yardıma muhtaç, bakılmaya ihtiyaçları oldukları için yapmıştır. fakat bu olayın şu dönemde düşünülmesi mümkün değildir, eminim peygamber de olsa böyle bir zamanda bir kadını, erkeğini 3 kadınla daha paylaşmak zorunda bırakmazdı; kendisi özgür bir birey olarak yaşayabilecekken.
kadınların yaşama hakkının bile olmadığı bir ortamda, bir adamın 4 kadını "bahsettiğimiz şartlar altında" almasına çemkirmek, arap kadınını küçümsemekten başka bir şey değildir. bu olaya verilecek tepki bakış açısıyla değiştirilir; ben böyle bakarım, "iyi olmuş insancıklara" derim, sen arap kadınının kendi başına bir yerlere gelip o dönemde erkekleri susturabilecek kadar güçlü olduğunu sanır, "kadınlara öyle yapmaya ne hakkınız var? ne ilkel din ayol" diye çemkirirsin.
