Aydınlanmanın en kıt olduğu dönemin sağ iktidar dönemlerinde olmasından teğet geçerek kıtlık yıllarını sol iktidarlara suçlama olarak yöneltmektir. Kimin sol olup olmadığı tartışmasına girmeyerek sadece şu söylenebilir ki, sol iktidarda olduğu ülkeler eğer yeteri düzeyde ekonomik açıdan gelişmemiş ve sanayi-tarım gibi alanlarda üretim ve istihdam sorununu çözememişlerse diğer sosyalist ülkeler ile ittifak yapmaları ve enternasyonalizm dedikleri o sosyalist küreselleşmenin gereğini yerine getirmeleri elzemdir. Bunu da yapamıyorlarsa ne yazık ki devrimin ilk aşamalarında yeterli kalkınma düzeyine ulaşmak için stalin döneminde olduğu gibi " tek ülkede sosyalizm " pratiği içerisinde kapitalizmi kısıtlı da olsa devam ettirerek bunu sağlamaya çalışmaları öncelikli hedefleri olmalıdır. Stalin NEP'i ne kadar devam ettirmeye çalışsa da troçki ve ardılı revisyonistler ukraynalı ve diğer etnik sovyet gruplarını, sınırlı özel teşebbüsçü orta ölçekli esnafları ve kulakları(toprak sahiplerini) nep'in vergi verme kısmından kendilerini muaf tutmalarını salık vererek zaten dünya savaşı nedeniyle azalan tarımsal ürünlerin ve bir de zengin toprak ağalarının boykotları nedeniyle tarımsal üretimin neredeyse durmasına neden olmuşlardır. Bu bakımdan bir zamanlar kıtlık yılları olarak ülkemizde yer alan 1940'lı dönem ve kuzeyindeki sovyetlerde ortaya çıkan kıtlık döneminin tek sorumlusu olarak kesinlikle sol iktidarlar gösterilemez. Devrime direnen cumhuriyet içi karşı devrimciler ve emperyalist tekellerin ittifakı, verdikleri destek durumu çıkmaz sona doğru yönlendirmiştir. Ve nihayetinde de açlıkla terbiye ettikleri ve içine sızdıkları her iki ülkede de şimdiki konumları ile ayyuka çıkmışlardır.
