ben küçüktüm, oniki mi on üç mü ne, o yaşlardaydım işte, daha küçücük bir çocuk!.
yolumu bulduran insan, bugün bir yerlerdeysem eğer, beni duyuyorsun, senin sayende emin ol.
bunları yazarken titriyor ellerim, vefasızlık olması gerek nedeni, özür dilerim, insan hep erteliyor ya bir şeyi ve her şeyin değerini kaybedince anlıyor, öyle işte, "uzun olmuştu görüşmeyeli", demek istemiyorum kimseye, acıtıyor.
"evinde ölü bulunmak" ne demek, duydukça daha da hüzünleniyorum, yalnızlığın acı sonu böyle bir şey mi?
kelimeler yetersiz hocam, tıkanıyorum, mekanınız cennet olsun.
