artık eskiden olmayan korkularım var benimde. korku dediysem öyle hafife alma. tam anlamıyla kabus.
şimdilerde uyku pek yok oturduğum adreste. odama, yatağıma uğramaz oldu tene küskün sevgili gibi.
oturduğum adres diyorum. öyle çünkü... ev değil burası artık bana. ömrümün 20 yılından fazlasını verdiğim bu dört duvar aslında ev olmasına evde benim değil.
biz büyüdük çünkü... aile genişledi... dört duvar alamaz oldu içine küçülen hayalleri...
'karanlıkta anneyi beklemeden uyumak' öyle mi?
evet bir zamanlar korkulurdu ne olduğu bilinmeyen uydurma masallardan da uyunamazdı anneler gelmeden.
şimdi ne uydurma masal kaldı ne de yanında uyunacak anne.
hayat gerçek artık. herşeyiyle sahici.
masallar da yok artık hayaller de herşey herkes çıplak. çırılçıplak.
insan anladığı şeyi anlamaması gerektiğini anladığı anda anlıyor büyüdüğünü...
