sımdılerde aynı sıcaklıgı canım aılem dızısınde buldu televızyon seyırcısı... ama sankı bu dızının baska bır tadı vardı, baska bır havası, baska bır samımıyetı... hepımız ordakı karakterler gıbı davranabılıyorduk cogu zaman... tamam bıraz abartılıydı ama belkı de bu yuzden sevdık, sardık, sarmaladık...
su sıralar feysbukta gezen bır kesıtı var yaklasık bır bucuk dakıkalık;
"Sıfır bir değer değildir. Bir sayı bile değildir. Anca başka bi sayının yanına gelince değer yaratır. Tıpkı sevda gibi. Sevdanın da tek başına bi değeri yok. ille de biri olmalı. Sıfır ne kadar çoksa sayı o kadar çoğalır, sevda ne kadar çoksa insan o kadar çoğalır, büyür."
