yüzyüze oturup konuşmanın memnuniyetini ayrıca yaşadığım yazardır. kendisi ile buradan açık bahse girmekteyimdir ki yeniden tanımlayacaktır o kaybettiği duyguyu. * gülüp geçmeli bazen hacım. inadına değil, kinaye yapar gibi değil, mesaj verir gibi hiç değil! boş boş gülmelisin hafız. o gülüş elbet bir anlam bulacaktır bir kulun bir çift anlamlı bakışlarında. sen yeter ki gülmek iste... ve fakat sonra gene ağlayacaksın ki hayat dediğimiz de işte bu. biz erkeklerin, bir kadının çocuksu gülüşünde gördüğümüzü sandığımız "hayatımız" bundan ibaret topu topu... daha çok şey yazılır yazmaya da bilirim anlamsız şimdi. tüm şiirler, tüm şarkılar da suratlarını asmışken hani... sen onlara aldırmamalısın ve gülmelisin. malum bunu yapabilmek için çok şansımız olmayabiliyor. gül ve geç, basit ve işlevsel hem de...
