oturduğum apartmanın neredeyse hepsi öğrencilerden oluşmaktadır. öğrencininde yediği, içtiği bellidir. geçen gün evde biriken çöpleri kapının önündeki çöpe atacakken bir adamın çöpün başında durduğunu fark ettim. içimden ne poh yemeye duruyor burda mal gibi bir cümle kurup çöpü çöp kutusuna attım ve yürümeye başladım.
bir kaç adım attıktan sonra öylesine arkamı döndüm ve baktığım manzara çok ibretlikti. adam benim çöpümden medet umuyordu. kim bilir aç çocuğuna ekmek arıyordu herhalde. bense allah'ın verdiğini unutmuş gibi bir çok zaman hesap kitap yapmadan, israf, müsrif düşünmeden para harcamaktayım. acaba o adamın hakkını yemiyor muyum, yemiyor muyuz?
