şu günlerde, yıllar önce atıp kaldırdığınız yerden birden bire karşınıza çıkınca tarifsiz bir mutluluk hissettirebilen alet. geçenlerde çıktı karşıma, tıpkı eskisi gibiydi, hiç değişmemiş, hala kapağı kırıktı. "iyi ki değişmemişsin" dedim, ses etmedi. "olsun, ben gene de hala seni seviyorum, istediğin kadar sus" dedim.. gene ses etmedi.. aradım taradım, queen'in live magic kasetini takıp dinlemeye başladım.. şarkılar arasında yer alan geçişlerdeki sessizlikle büyüyen bant çıtırdamalarını bile özlemişim, zamanında ne söverdim halbuki.. sonrasında sıkılmaya başladım, istediğim şarkıya gelene kadarki vönn vönnn dönmeler içimi kararttı, "o kadar da özlencek bir şey değilmişsin" dedim, geri attım bir yerlere.. ileriki 5 yılda olası buluşmamıza kadar hoşçakal dedim.. "artık seni hatırlamak, seninle olmaktan daha güzel" dedim.. dedim de ha dedim.
