chuck babanın 00.39-00.42 arasında (solonun doruk noktasına çıktığı yer burası) rifflerin arkasından attığı solo inanılmazdır. ayrıca bahsettiğim bu riffler 2. kez tekrar ederken giren double bass'ler, şarkıyı acayip gaz hale getiriyor. insanın bir yerleri kırıp dökesi geliyor. chuck schuldiner bu şarkıyı ölen köpeğine yazdığı için duygu yoğunluğu da çok fazladır. "chuck'ın köpeği ben olaydım ulan!" bile demişimdir hatta.
