dinsiz, sapkin filozof olarak bildigim, daha dogrusu hakkinda hicbir sey bilmedigim ömer hayyama karsi icimde büyük bir hayranlik uyandiran, hatta hatta onu sevdiren amin maalouf kitabi. aslinda cok güzel bir kitap yalniz, selcuklular, cagri bey, tugrul bey ve sultan alparslan hakkinda yazilan iftiralari hazmetmek zor. ayni sekilde hasan sabbah hakkinda da.
bunun disinda her bölümü cok heyecanli, cok etkileyici. benjaminin semerkant'a gittigi bölümde semerkant eski ve yeni haliyle canlaniyor gözümde, bu sahne o kadar acitiyorki icimi hüngür hüngür aglamaktan kendini alamiyorum.
