ancak arkadaşlarım benim kadar şanslı değildi tabiki.
her gün gözümün önünde eriyordu garipler sorduğumda da ''annem rejimdede böğüüü'' diye ağlıyorlardı. içim parçalanıyordu arada sırada evden ıspanaklı börek falan alıp arkadaşlarıma götürüyordum.
çocuklar o böreklere nasıl yumuluyorlardı hala gözümün önünden gitmez.
