yıllarca tartışılmış şey hep tanrının varlığı veya yokluğu olmuşken es geçilmiş konudur. hep tartışılan tanrının varlığı ya da yokluğu iken tanrıya inananlar tanrının iyiliği ya da kötülüğü hakkında daima aynı yargıya sahiptir: tanrı iyidir.
tanrının yaptıklarına biraz bakarsak, aslında eline iki oyuncak alıp da çarpıştıran çocuktan pek de farklı değildir. ya da adalet anlayışını ele alırsak "gecikmiş adalet, adalet değildir." o ise vaat ettiği adaleti bir ömür erteliyor.
tanrı' nın sınav anlayışı; bir gruba ders anlatan, diğerine ise siz araştırıp bulun diyen hoca kadar mantıklı,
tanrı' nın ödül anlayışı; züürt avuntusu,
tanrı' nın ceza anlayışı; "sonsuz" derecede acımasız.
bir sınavda hocamız "bu sınavın en sevdiğim yanı siz orada terlerken, benim burada çayımı yudumlamam." demişti.
sanırım bu tanrı olmamanın dayanılmaz hafifliği ile ilgili en güzel örnek.
tanrı vardır, peki iyi mi kötü mü?
peşin edit: istediğin gibi eksile, ama önce bir düşün.
