trafiğin nispeten daha rahat olduğu, kırmızı ışıkta geçme ihtimali bulunan yaya geçitlerinde ışıklarda bazen örnek vatandaş olup onlarca kişi kırmızıda can havli ile kendini karşı kıyıya atarken, ben gayet sabit bir surat ifadesiyle, kurallara uyan, nitelikli insan olarak yeşilin yanması bekleyip öyle karşıya geçiyorum, kırmızıda geçenlere, aa ne ayıp, nolur 30 saniye bekleseniz, sizin yüzünüzden bu memleket böyle bakışları fırlatıyorum.
ama bu her zaman böyle mi oluyor? hayır tabiki, bazen hiç acelem olmamasına rağmen, bir sonraki ışıkta bekleyeceğimi bile bile yol boş ise, hatta boş olmasına da gerek yok, bazen arabaların önlerine atlayarak karşıya koşarak atlıyorum. yeşili bekleyen beni kınayan kişileri hiç umursamıyorum, içimdeki özgür ruhu böyle beslediğimi düşünüyorum, kendimi asi gençlik falan zannediyorum kısıtlı saniyelerde. ama hangi davranışı benimsemiş olursam olayım, kendimi feci şekilde o gruba ait hissediyorum.
