günlerden pazartesi hafta boyunca her gün iki sınav var bu sınavlardan şu ana kadar sadece iki tanesine çalışılmış onlarada üstün körü, anne bu seferde geçemezsen sınıfı seni okuldan alırım diyor, baba zaten senden adam olmayacağının farkında,
üstelik üç gün önce terkedilmişsin herkes sana ne oldu o kız diye soruyor.
o anda isteğim kadar bir daha hiç istememiştim bu eylemi gerçekleştirmeyi. üstüne nice badireler atlattım çok daha zor durumlarda kaldım ama o an yaşanan hissin yoğun tadını hala duyumsayabiliyorum. insan zamanla savaşmayı acıyla başa çıkmayı öğreniyor. gençlikte ise sıkıntılı durumun geçeceği ilerde anı olarak kalacağını farkedemiyor insan.
Demem o ki insan gençken her şeyi bırakıp çekip gitmiyorsa bir daha hep kalıyor... ve bu her şeyi bırakıp çekip gitme isteği geçmişte kalmış zavallı bir duygu oluyor...
