sen olsan bebek ben böyle olmazdım. hayatım böyle anlamsız olmazdı. sen olsan bebek ben böyle kirli olmazdım; geceleri uyanıp sabahları uyumazdım. sen olsan bebek hayatım böyle düzensiz olmazdı, sabahları kahvaltı yapardım tıpkı çocukluğumdaki gibi. sen olsan bebek böyle olur olmaz acıkmazdım. sen olsan bebek böyle zamansız mahzunlaşmazdım, gözlerim dolmaz olmadık bir yerde, bakışlarım puslanmazdı. sen olsan bebek insanlardan böylesine nefret etmez kendimi onlardan soyutlamazdım. sen olsan bebek benim de gözlerimin içi gülerdi, sen gibi bakardım gözlerine. sen olsan bebek olur olmaz şarkılarda, eski ve unutulmuş film sahnelerinde seni aramazdım. sen olsan bebek hayalini kovalamazdım karanlık sokaklarda, bilinmeyen şehirlerde. sen olsan bebek böyle kolay yorulmazdım. dizlerim senin varlığın kadar güçlenir, ellerim senin tuttuğun kadar tutardı. sen olsan bebek dudaklarım, evet dudaklarım bir senin tadını alırdı. sen olsan bebek ben de normal bir adam olurdum. nedensiz dolaşmazdım boş odalarda bir ileri bir geri, sapıkçasına koşmazdım birkaç kırık dökük hayal peşinde.sen olsan bebek ben daha bir güçlü olurdum. unutulmuş bir gülümseyişi yeniden hatırlar, cepimdeki tozlu misketlerimi yerinden çıkartırdım. sen olsan bebek uykular böyle boğmazdı beni; ağlamaklı uyanmazdım seni kaybettiğim bir rüyadan.sen olsan bebek hayat ne güzel olurdu. bir sen bu kadar işte. sen olsan bebek, bir sen olsan...
