Işıkları kapatıp karanlığı tamamlıyorsun.
Büyük bir gizlilikle yapıyorsun bunu.
ibadet gibisin uzaktan.
Benden bir aşk çıktı ve yenildim diyorsun.
Bir bardak suya koşuyorsun.
Mutfakla koridor arası ölme isteği.
Bu isteğe sarılıyorsun.
Hamamböcekleri beliriyor birden.
Parçalanmış hayatlar.
Kırgın yüzler. Bohem kişilikler.
Gölgeler. Gölgeler. Gölgeler.
Değişiyorsun kendine.
bir hamamböceği oluyorsun.
Sırtı yerde, ayakları yürüyor.
Can çekişiyor sıkıştığı hayat.
içinden çıkmışsın.
Burada, bu koridor karanlığında duruyorsun.
Farkındasın.
Senin yürüyüşünü anlamadı bu dünya.
Gözlerin açıklanamaz bu halini seyrediyor.
Kızgın değilsin. Acemi ve yeniksin.
Çünkü bu dünya şairlere çok diyorsun.
Bu yüzden Gregor Samsa diyorum sana.
Gregor Samsa!*
