Bir kisinin hayatindaki en büyük degerlerdir dostlar. Heleki cocukluktan beri dostlarinizla beraberseniz ve onlari belli bir zaman sonra terketmek mecburiyetindeyseniz onlarin degerini daha iyi anlarsiniz.
Beraber büyüdügüm, her türlü animi paylastigim dostlarimla irtibatimi koparmistim yanlis anlamadan dolayi. Kisa bir süre sonra da Almanya'ya geldim. Onlarla vedalasmadan, beraber büyüdügüm dostlarimla vedalasmadan ayrildim vatanimdan. Insan ilk baslarda anlamiyor onlarin degerini, daha dogrusu ben anlamadim. Sonra gurbette yalniz kalinca, odamda takilip kalinca anladim degerlerini. Cok sevdigim dostlarimla beraber degildim, bunu gec farkedebilmek cok koydu bana. Halbuki cocuklukta ne türlü hayaller kurardik beraber. Ayni üniversiteye gidecektik, bir bekar evi tutacak beraber yasayacaktik. Ömrümüzün sonuna dek hic ayrilmayacaktik, hep beraber kalacaktik. Ama insan büyüyünce hayalleri kücülüyor iste. Gerceklerin farkina vardik, bunu kabullenmek cok zor oldu.
Simdi sadece yazlari görüsebiliyoruz. Kisa bir süre icin hayatimizi dolu dolu yasamaya calisiyoruz. Bu bile ne kadar zor durumda oldugumuzun bir göstergesi. Onlardan ayrilacagim gün sabaha kadar beraber kalip, efkarlaniyoruz. Büyüdügümüzün gecte olsa farkina varmanin hüznü icerisindeyiz. Hayallerimizden uzak kalmanin verdigi aci hala yüregimizde.
