maçın sonlarına doğru ağlıyordum neredeyse...
bitmesin istedim. "niye ben ingiltere de doğmadım ki?" dedim kendi kendime...
yahu bi maç düşünün ki 0-2 den 3-2 olsun sonra 3-4 olsun. en sonda adına yakışır bi şekilde 4-4 lük bitsin. bi maç düşünün ki bu denli çekişmeli geçmesine rağmen tek kırmızı kart çıkmasın, oyuncular bi kere bile kavga etmesin, maç sonunda da öpüşüp barışsın ve taraftarlarda takımlarını bağırlarına bassın.
biz bu tip bi maçı bu ülke sınırları içinde bi defa daha izlemiştik.
(bkz: 25 mayıs 2005 milan liverpool maçı)
yani biz böyle bi maçı/mücadeleyi ancak dışarıdan iki takım türkiye'ye bi daha gelirse izleyebiliriz. işin acı tarafı da bu zaten...
ya da bi yolu daha var. bu ülkeye benitez veya hiddink gibi adamlar gelirse de böyle maçları canlı canlı izleyebiliriz. yarak gelirler tabi. ayrı mevzu...
