sivil hayatta hiç bir şey yapamayan ama orduda kendini padişah sanan, genellikle depo, para, levazım, saymanlık, idari işler, kısacası hesap kitap gibi suistimale müsait konumlarda bulunan, kendi çocuklarına tapan ama başkalarının çocuklarına köpek muamelesi yapan, emekli olduktan sonra eski havalarından zerre kalmayan, askerlik dönemim boyunca; kum tanesi kadar mantıkları olmadığı için sürekli ters düşüp tartıştığım ve akabindede dayak yediğim* askerlik hayatlarındaki uzatmaları oynayan adamlar.
