"Hanımefendi, Evren'in hayranlık uyandırıcı mimarisinde, yaratılış'ın ilk gününden bu yana benim size rastlayıp aşık olacağım çoktan yazılıydı... Hanımefendi, bu biçarenin aşırı tutkusunu bağışlayınız, hatta onun için üzüntüye sokmayınız kendinizi; hükümdarların, kölelerinin ölümü yüzünden hesap verdikleri duyulmamıştır hiç... Gözlerimi, hayatımı damıttığınız birer imbiğe dönüştürmediniz mi? Sizden rica ediyorum başınızı çevirmeyiniz: Bakışınızdan mahrum bırakılmışım, beni görmediğiniz için körüm, benimle konuşmadığınız için dilsiz, beni hatırlamadığınız için bellekten yoksun... Ah, hiç olmazsa aşk beni hiçbir şey duymayan bir parça yapsın, bir ot, her kaygıyı gözyaşlarıyla silip atan taştan bir pınar!"
-------
"Ey solgun güneşim, sizin tatlı solgunluklarınızda kızıl şafak tüm ateşini yitiriyor! Ey tatlı gözler, sizden hasta olmak dışında birşey istemiyorum. sizi unutmak için kırlara ya da ormanlara kaçmamın bir yararı yok. Yeryüzünde bir tek orman yok ki, ormanda yetişen bir tek ağaç yok ki, ağaçta büyüyen bir tek dal yok ki, dalda uç veren bir tek yaprak yok ki, çiçekte doğan bir tek meyve yok ki, orada gülümsemenizi görmeyeyim..."
