haftada iki gece kalabalıkların arasında yalnız başına düşüne düşüne yürümek, durakta olmadığın için, gece boş sokakta bile görüp kendini yırtarcasına el salladığın otobüs şoförünün seni almaması, ona savurduğun sessiz ama okkalı küfürdür gece yolculuğu. korkarsın bir de dikiz aynasındar okumuş mudur dudaklarımı diye. onun da tek derdi sendin.
duraktaki soğuk metala oturup ceplerinde ve çantanda zar zor bulduğun çakmağınla sigaranı yakıp sıradaki otobüsü beklemek, gelip geçen taksilerin bedava götürecekmiş gibi yanından geçerken yavaşlamasıdır.
sigarayı yakınca kendini gizemli sanıp iğrenç sesinle duygusal bir şarkı patlatmaktır. o sırada oradan geçen adamın tip tip bakmasıdır şarkı söylüyorsun diye. belki de ilk kez şarkı söyleyen birini görmüştür.
sözleri de kayıptır ya. incelir sesin viyk viyk birşey çıkar.
öyle bakarsın durağın karşısında arabasının tamponunu silen taksiciye. bir elinde sigara dünyadan uzak arabasını hijyene boğar.
otobüs gelir sigaranın tam ortasında. gizlice atarsın sigaranı. ya yeşilaycı çevreciyse otobüs söforü abi.
almazsa son otobüse.
