sözkonusu olan, ayrılılan sevgiliyi özlemekse aradaki ince çizginin çok iyi ayırd edilmesi gereklidir. lakin ayrılılan sevgili, ilk zamanlarda sürekli akla gelir, insanın içi bir buruk olur, karnı kımıl kımıl olur. ancak işte bu karnın kımıl kımıl olması ve insanın içinin burulmasının temelinde sevgiliyi özlemekten çok insanoğlunun diğer canlılardan en büyük farkı olduğuna inandığım merhamet duygusu ön plana çıkmıştır. acaba şu an ne yapıyor? biz geçenlerde bu filmi beraber izlemiştik acaba yine aynı filme o da denk geldi mi? gibi sorular şimşek gibi ard arda gelir durur. vakt-i zamanında beraberce dinlenilen bir şarkının bir yerinde patlatılan esprinin, şarkının ayrıldıktan sonra tekrar dinlenmesiyle gülmekten çok hüzün vermesi gibi durumlar söz konusu olmaktadır. işte tam da burada o ne düşünürdü diye sormaktansa ben şu an ne düşünüyorum diye insanın kendi kendine sorması bu sakat süreci olabildiğince minimize edecektir. kendini alkole verip salya sümük ağlamak ile hayata dört elle sarılıp kişinin öldüğünde bile yalnız başına bir birey olacağını düşünmek tercihe kalmıştır. sonuç olarak sizi temin ederim ki su yolunu buluyor.
