lise 1. sınıfta okula gitmek için otobüse bindim. otobüs her sabahki gibi tıklım tıkış dolu olduğu için orta kapıdan bindim, bir iki adım atıp basamaktan yukarı çıktım. zor da olsa elimi cebime atıp akbilimi çıkardım, uzattım öne doğru. neyse, aradan bir iki dakika geçti geçmedi, adamın biri ''iki milyon buldum para kaybeden var mı'' diye anons etmeye başladı. (angut, bari miktar söyleme) tabi ben de kendimden son derece eminim, benden düşmediğini iyi biliyorum.* herif bir de kulağımın dibinde bağırıyor, bir iki dakika anonslarla geçince dedim bir bakayım benden mi düştü bu para.
elimi cebime bir attım, ulan para yok! benim sıfat bir ekşidi, nasıl yapsam nasıl etsem de alsam paramı diye kara kara düşünmeye başladım. ilk anda elimi cebime atmış olsam söyleyecem hemen ''abi para benim'' diye. ama üzerinden bir kaç dakika geçince ve uğultu bitince, 'kimseden ses çıkmadı da benim olmayan parayı almış gibi olurum' diye sesimi çıkartmadım (mantığa bak hımınıyiyim).
tabi ozamanın iki milyonu şimdinin 10 milyonu gibi bir şey, her şeyden önemlisi okul harçlığım arkadaş. herif elinde benim paramla dakikalarca durdu öyle dibimde, söyleyemedim. ''para benim ulan'' diyemedim. (aklımı seveyim ya)
neyse, ineceğim durağa da iyice yaklaşmaya başladı otobüs. ben de paradan ümidimi kesmişim artık, basamaktan aşağı inip cama yapıştım, mal gibi izliyorum öyle yolu. ineceğim duraktan iki üç durak önce bu herif inmesin mi! adam düğmeye bastı, elinde benim mangırlar son kez anonsunu yaptı ''yok mu para düşüren'' dedi. kimseden ses çıkmayınca da bana verdi parayı, ''al abisi, sorarsın gene kim düşürmüşse verirsin'' dedi.*
parayı aldım, içim nasıl garip ama. heyecan, korku, tedirginlik, adrenalin almış başını gidiyo. öylece bekledim bir iki dakika. sonra ineceğim durağa yaklaşınca bastım düğmeye, durağa gelmeden de kafayı arkaya doğru uzatmış anons yapıyorum ''para düşüren var mı yaa'' (ulan nasıl ayak yapıyorum arkadaş, nasıl oynuyorum kendime inanamadım yaa). tabi para benim olduğu için hiç kimseden ses çıkmadı. otobüs durağa yanaştı, kapı açılmadan hemen önce, parayı dibimdeki amcaya uzattım, ''al amcacım, kim kaybettiyse sorar, verirsiniz parayı'' dedim.* amca da allahtan düşünceli adammış, ''al oğlum al sen onu at cebine. öğrenci adamsın sen, ihtiyacın olur dedi''.*
biraz naz yaptıktan sonra aldım parayı doğal olarak. otobüsten indim, mutluluktan havalara uçuyorum. sınıfa girene kadar sağa sola bakıp sırıttım. zaten benim olan parayı aldığıma nasıl şükrettim bilemezsiniz...*
