zorunlu insomnia halidir. okurken buram buram kahve kokuları ve sapsarı dişlerinizle gülümser, karman çorman saçlarla, paspal dolaşmak zorunda kalırsın.
her gittiğiniz mekana, amanın bu şöyle olsa, şöyle olurdu; çok kötü tasarlamışlar diye eleştirel gözle bakarsın. sonra yolda yürürken kafana binadan kopan bir parça düşer, hay ben seni yapan mimarın dersin, sonra kendini tokatlarsın...*
