buzdan saraylarda gün ağarınca
suya döner ne varsa kendinden başka
saydam duvarlardan bir adım sonra
güneşi tadınca yanaklarında
sırtında aynı yük bu yollarda
dalaştın ömrünce uyumsuzla
inancın yoksa dönmez bu dünya
döndün bulutlara
elini açıp yalvardın sonra
bir damla yağmura muhtaç kalınca
bak değişiyor rüzgarlar
esiyor yalnızlıklara
dönüp dururken dünya
sırtında aynı yük bu yollarda
dalaştın ömrünce uyumsuzla
inancın yoksa dönmez bu dünya
