yaşanan diyaloglardan sonra; insanın kendi kendine kalmasıyla oluşan monologlardır. ve bilmesini istersiniz... bilmemesi gereken ne kadar kişi varsa bilir ama o bilmez... her şeyin boşuna olduğunu da kendinize yediremezsiniz... yuvarlanıp gitmemek için; bir dayanak gereklidir, kaleme tutunursunuz, dişleriniz birbirine sürtüp kıvılcım çıkartırken... ve parça parçadır bazen; her parçadan ayrı bir ses...
prenses...
bu kadar acı olmasaydı, bu kadar sıkıntı yaşamasaydık; kuruturdum gözyaşlarımla ıslattığım elbiselerimi güneşte! karanlıkta kala kala çıkamıyorum artık gün yüzüne!
ben senden hayatıma girmeni değil, hayatım olmanı istedim! sen; acıyan gözlerle bakarak ve titreyen sesime aldırmayarak her şeyi reddettin!
kim olabilirdi ki senden başka; beni kendine inandıracak? kim söyleyebilirdi ki sana körü körüne inanacağımı? kim; şimdi seni istemeyeceğimi bilebilir miydi?
yaşarken ve öğrenirken teker yeker gerçekleri; yüzüme çarpıyor geçmişin yalanları! tozlu ve ağır geliyor! öksürüyorum, taşıyamıyorum! yardım istemeyi yediremiyorum! Senin söylediklerinden hiçbir yalanı kayırmamıştım, hepsini arkamdan ağlar diye...
yetmeye çalışıyorum kendime sen geçtikten sonra benden ağır bir kış gibi, doldurmaya çalışıyorum bıraktığın boşluğu! Ve aslında bilmiyorum; geldiğinde doldurmuş muydun o boşluğu?
Deviriyorum cümlelerimi, anlatım bozukluğuna getirip geçiştiriyorum yalanlarımı! yüklemi birinci tekil şahsa göre çekimlenmiş, öznesi gizli olan cümleler kuruyorum! utanmıyorum soyunurken ilk kez gördüğüm, tek suçu inanmak olan kadınların karşısında! bana değil; sana inanıyorlar! senin ruhumdan çıkıp gideceğine... Ve bir daha geri dönmeyeceğine... satıyorum kalbimi, kiralıyorum ruhumu her inanana tek geceliğine...
--------------------- --------------------- ---------------------
prenses...
ya ikimiz de birbirimizi kandırıyoruz... ya da ikimiz de beni kandırıyoruz...
her durumda ben yine kanıyorum sen yine kandırıyorsun! ben kanıyorum; sen saplıyorsun derinlere!
titriyorum... üşümüyorum, titriyorum...
terliyorum soğuk soğuk...
sigaraya dayandım iyice, ciğerlerim ellerime gelecek! yapma!
öldürme beni!
biraz merhamet!
ya çık hayatımdan tamamen! ya çık hayatımdan tamamen!
bit artık! bitir artık! kes şah damarımı, kapat gözlerimi!
istemiyorum artık inanmak! inandırma beni geleceğimize, geleceğine!
--------------------- --------------------- ---------------------
prenses...
söyleme yap!
beni unutmak çok kolaysa; teninden parmak izlerimi sil! kan çöker gözlerine başkasına bakınca! ama dilin utanmaz yalan söyleyince yüzün de kızarmaz seni seviyorum deyince! ben sana hevesimi çoktan aldırdım! acın kaldı, tadını unuttum! bilmezsin ki yaktığım fotoğraflarının küllerini kaç kere savurdum!
