sonun başlangıcındayım...
çok ciddi sandıgımız hayat, basit bir şakaymış. acıdan güldüren...
denize atladığım an gibi, farklı bir pencereden görüyorum seni. aklımdasın...
önüme bakıyorum. heryerim ıslak. deniz çok güzel görünüyor...
yine dalmak istiyorum aşığı oldugum denize. aptalmışım gibi bakıyorlar yüzüme. duruyorum. ve yine engelliyorum kendimi atlamamak için...
en azından bir kere başardım bunu diyorum sonra.
düşünsel ve ruhsal rahatlık bedensel rahatlıktan daha değerli şu an.
beni bekleyen korkular ve acılar artık en dipte. denizde...
ve sanırım bizim de ait oldugumuz yer orası ersen. hayatımıza katamadıgımız değerler, ruhsuzluklarımız, umutsuzluklarımız... varoldugu sürece yanmalı bedenlerimiz...!
saçmalamaya devam etmek hoş değil bu dakikadan sonra. gitmeliyim. yazıdan daha kalıcı olmak için düşüncelerine farklı bir bakış daha ekleyebilmişimdir umarım. ( bu insan ne saçmalıyor diye beynini yorarsın en azından )
kabugum çatlıyor... çığlıkları duyabiliyorum içimde... bana verilmiş zamanı doldurabilmek adına dönüyorum tekrar karanlık magarama... hoşçakal!
