geçen hafta hasretine daha fazla dayanamayıp ayıplı yollardanda olsa sonunda bulup, indirip anında dream league'e galatasaray'ı seçip oynamaya başladım. neden bu kadar abarttığımızı, 10 yıl sonra peşine düştüğümüzü şimdi daha iyi anlıyorum. oynanıyor arkadaş bu oyun hala. starcraft gibi, half-life gibi hatta need for speed II gibi... katiyen sıkılmıyorsunuz. hemen transflerlere dalmalar, barındırdığı bir sürü özel hareket ile adam geçmeye çalışmalar, yanlışlıkla q tuşuna basmalar, akabinde kırmızıları görmeler, menü müziklerinin asla sıkmaması... buldum seni bir kere. artık hayatta kaybetmem.
