sürekli yaptığım eylem. alışkanlık, ne yaparsın. ama anısı da var.
tarkan'ın tarkan olduğu zamanlardı, 90lardı, doritos panço reklamları vardı. ne gariptir ki bu doritos pançoların peynirli olanı benim çoraplarım gibi kokardı. gayet ciddiyim. bunu fark ettim, bir ağustos ikindisi erdek kamplar bölgesinde doritos panço yerken. sahil kenarında birden çoraplarımı çıkarttım -evet, bendeniz çoraplarımla güneşlenirim- koklamaya başladım çoraplarımı, sonra panço peynirliyi, sonra tekrar çoraplarımı. arasında fark yoktu. bir ara doritos panço yerine çoraplarımı yemeye kalkmışım, allahtan can kurtaran vardı da beni kurtarmıştı. hayat öpücüğü vermişti mis gibi doritos panço kokan dudaklarıma, daha sonra istifasını vermiş duyduğum kadarıyla, bir ay sonra da intihar etmeyi denemiş, başaramamış sakat kalmıştı.
neden sonra doritos başka bir şirkete satıldı, tarkan yavru kurt oldu, çoraplarım aynı kaldı. bu entryi yazarken bile, ohhh, miss...
