genelde türklerin örnek olarak verip türk olmayı şeref sanmak eylemini meşrulaştırmasını sağlayan sanıdır.
neymiş efendim, fransızlar ne kadar da ulusal onuruna düşkünmüş. aferin fransa'ya. büyük bir taşını kendilerinin koyduğu ulus devlet algılayışının reklamını yapmaları elbette fransız ulusalcısından beklenecek de, sen bu sistemi kendi sistemlerini devşirerek iç ettiğin için neden böbürlenirsin bunu anlamak güç dostum.
barack obama'nın son açıklamasına gelelim. "nato'ya üyeyse elbette ab'ye de üye olmalı türkiye" demiş. haklı olup olmaması değil mesele. askerinin canını pazarlayan, onları ölüme "şerefle" gönderen bizim gibi abidik gubidik ülkelerin nato'da gerçekten "insan kaynağı" açısından çok önemli bir yeri var, bunu biliyoruz. lakin iş "türkiye'nin çıkarına varsayılan" bir şeye gelince sarkozy efendinin ve hıristiyan demokratların "iç işlerimize karışıyorlar, o zaman biz de meksika ile sınırlarını aç deriz" gibi klasik türkiye ulusalcısı ve milliyetçisi sığlığında tepkiler vermesi bizim şeref kriterlerimizi ne yazık ki haklı ve de mantıklı kılmıyor.
sömürge tarihini iyi anlatmak için yasa çıkarıp "iç işlerimize karışıyor böhü" diye zırlayan dangalaklığın bunu fransa ve almanya sınırlarını aşıp ab gibi bir yapılanma için de söyleyebilmesi insanda ister istemez reklam kaygısı ile böyle saçmalıklara imza atıldığını, avrupa toplumlarına sinmiş ve çıkmak için fırsat kollayan oryantalist bakış açısını kaşıma gayreti ile serpiştirildiği hissini yaratıyor.
sözün özü, aptallıktır. herkes için olduğu gibi, fransızlar için de.
