hayatta hiç kimsenin var olmadığı tek an, artık zihin hapsolunan kişiden başkasını algılamaz hale gelmiştir de hiç bir şeyin anlamı kalmamıştır.
ama ne çare ki o da bırakıp gitmiş, canını umudunu da yanında götürmüş, seni giderken bile kendine mahkum kılmıştır; düşlere umutsuzluğu aşılamış, bilinmeyen karanlıklara terketmiş ve karamsarlığa itmiştir.
olsun, aşk yine de güzel,
olsun, aşık olmak yine de güzel,
acıtsa da en derinden yine de güzel,
acıyan, kanayan gönül sevgilinin yüzünden olsun varsın.
