eve gelmiş ayaklarımı uzatıp, taşaklarımı yayıp televizyon seyrederken uyuklama yolundayım. ordan oraya zaplarken var mısın yok musun a denk geldim. birde ne göreyim. dur bu çok kibar oldu. nooldu biliyo musun mına koyiim. 20 tane insan, belki daha fazla, önlerindeki masaya vura vura. bak tempo tutmak değil. amaç vurmak baya abanıyolar.
hanefi hanefi diye bağrıyorlar. şu galatasaraylıların yaptığı çıldırın çıldırın melodisiyle. bir an düşündüm adım hanefi olsa nasıl bir şok yaşardım. kendimi nasıl yere atardım.
