tek taraflı olmasıyla insanı yaralarken, karşılık bulunmasıyla insanı melek milsali kanatlı yapıp, bir anda uçurabilen histir.
güzel şeydir vesselam sevgi, sevmek, sevilmek, birinin yüzünü düşünüp gülümsemek, elini tuttuğu anı hatırlamak vs. iyi de ya içinde sevgi beslerken karşılık bulamazsa insan... o zaman ne yapar? ne mi yapar? tabiki; koca bir hiççç... öyle sırtından vurur ki adamın, kimi zaman beraberinde birçok mutluluğu getirmesinin yanı sıra ağır bir acıyı da peşinden sürükler. yani demem o ki her zaman mutluluk vermez insana. karşılığını bulunca anlamlı hale gelir bir anda. kişi eğer bulamazsa zordur her şeye rağmen karşılıksız sevgi beslemek. sonuçta karşındakini insan olduğu için sevmiyorsundur sadece. her hatırladığında, her sesini duyup, mesajını aldığında için titrer bir anda. sokakta top oynarken başı okşanan sıradan bir çocuk değildir o senin için. zaman zaman bir güzel sözü kolaçan edilen biridir içten içe. her ne kadar umursamaz, sallamaz bir hal içinde olunsa da kendi kendini yemeye sebep bir duygudur. gururla sürekli çatışır ama ayrılamaz da*
hiç olmayacak kişiyi, hiç olmayacak anda, hiç olmayacak yerde bulmaktır belki de*. bundan dolayı hiç olmayacak bir sevgi olarak adlandırılır insanın yüreğinde. acı verir, üzer, yıpratır ama her daim ayakta kalma çabası içinde gülmeye mecbur bırakır insanı. insana deliliğe sürükler, yapmayacağı işleri yaparken buldurur kendini. karşılık beklenmez gibi durulsa da insanın yüreğinin köşesinde gene de bir arzu, bir ukdedir. "keşke"lerle, "olsa ne olurdu sanki" gibi cümlelerle derinden derine sarsar adamı.
güzeldir ama her zaman güzel gelmez insana ne yazıkki...
