saklarmışsın hep bir yüzünü. kimseler bilmezmiş hangi deryaların suyunda yüzdüğünü. bazen bir gelin gibi süslendi mi yerler beyaza yaradanın kudretiyle; kemer olmak istermişsin en sıkısından. hep sararmışsın uçsuz bucaksızları. koşardın belki sen de herkesin koştuğu yollarda koşanları izlemenin bu kadar güzel olduğunu bilmesen. kalmalıydın sen hep orda. hep yukarıda ki izleyecek değildi ya. bilmeliydi birileri bu yokuşta yere düşenleri. belki bir damla su vermeliydi ciğeri yananlara. dönüp bakmazken kimse arkaya bari sen hep arkada ol dediler dizimiz her kanadığında. her düşenin kanayan dizinden aldın kırmızıyı, kuşak eyledin bir gelinin beline, sıkı sıkı sardın yine bir boşluğu kendinle kapatırcasına.
