doğaya kendini bıraktığın andır en dinlendiricisi. sabahın köründe doldurursun çantana nevaleleri, iki üç saatlik yorucu bir tırmanıştan sonra; aşağıdan gelen derenin tatlı sesini, börtü böceği dinlersin.. koca koca ağaçların gölgesinde çimlere uzanırsın bin metre yükseklikte. yanlızsındır açarsın çantanı, nevaleni çıkarırsın(bira)başlarsın soğuk soğuk yudumlamaya. yok yok bira doğal ortamı bozmuyor emin olabilirsin.* kocaaaa ağaçların gölgesiden güneşin doğuşunu izlersin sonra. özgürsün; bunu iliklerine kadar hissedersin. dert yok, tasa yok, insan yok, karmaşa yok, sana ait herbir yer ve herbir şey... sonra yeşilliklerin arasında, doğanın sesiyle güzeeeel bir uykuya dalarsın. bundan iyisi var mıdır e dostlar.
