yeminimi bozup kuaföre gittim, kuaför makas elindeyken tahmin ediyorum ki cinnet geçirdi ve çılgınca kırptı. artık insana benzemiyorum, resmen bir muhabbet kuşunu andırıyorum sözlük. işin garip tarafı kendimi kötü falan da hissetmiyorum, sadece vaziyetin farkındayım. bi de aynaya bakıp bakıp gülüyorum. biri arkamdan "ciciriiik" diye bağırsa dönüp bakarım. o derece kabullendim evet.
