Düşünmek yeni kapılar açamıyor bu dönemde bana. Döner bir kapının içine hapsolmuş zihnim. işlem yapılan herşey tanıdık kafamda. Ona bakıyorum şu an. Yarattığımıza. içimdeki huzursuzluğu sezdikçe bana olan tepkileri değişmeye başladı sanki. Senin bana göstermediğin ilgiyi, ben de aynı şekilde ona yansıtıyorum. Hayır, mütevazı olmanın sırası değil. Ben onun için yeterlinin çok üzerinde çaba sarfediyorum. Tıpkı senin için sarfettiğim gibi. Birşeyler yaptığını, bir emek harcadığını düşünüp kandırıyorsun kendini içten içe. Eminim. Ben kendimden ödün vermediğim sürece yürümeyecek bir ilişkiyse bu, varsın yürümesin diyor mantığım. Keşke kalbim de yanı şeyi söyleyebilse. Söyleyemese de mantığımı bastırabilecek güce sahip olsa keşke. Ama değil. Zor gelse de, elveda sevdiğim.
