yazılan destanımsı gerçekten okunabilir nitelikteyse ve dili güzel kullanıp, mantıklı bir konu üzerinde yazılmışsa epey keyif verir. ama aynı cümlelerin tekrarından, anlamsız kelime oyunlarından ve düşünce gel gitlerinden oluşanlar insanı fena halde bayar, sıkar, kasar. okunmaz velhasıl.
bir de şöyle bir durum var ki; okumak, buna paralel olarak kendini okutmak burada bir lüks haline gelmiş durumda. yukarıda anlattığım, ilk kategoriye giren yazıların sahibi olan yazarların bunu da göz önünde bulundurmasında fayda var. yine de o yazılanlar bir gün, bir şekilde birileri tarafından okunuyor, o kişiye öyle ya da böyle fayda sağlıyor. yazalım, ama okuyalım da.
