mahkum olmaktan ziyade, onunla olmayı kabul etmişizdir.
yani hiç istemeyiz kendisini aslında, hiç olmasın deriz... lâkin gün gelir, bal dudaktan, al yanaktan, şebnemim şarkısındaki o "uzv"dan mahrum kalırız...
bütün bunları bile bile aynı sıcaklık ile karşılar bizi hep...
aşık veysel misali kendimize döner, "benim sadık yarim" elizabeth'dir deriz...
